Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vix ferendae C

  • 1 deliciae

    dēliciae, ārum f. [одного корня с laqueus и lacio]
    1) веселье, отрада, утеха, наслаждение, радость
    habere aliquem in deliciis C etc. — любить, баловать кого-л.
    2) любимец (d. tuae, sc. Trimalchionis Pt)
    esse alicui in deliciis C — быть чьим-л. любимцем
    3) роскошь, пышность, изысканность (supellectilis C; cenarum ciborumque AG)
    d. ventris Apобжорство
    4) избалованность, капризность ( vix ferendae C)
    se ad delicias alicujus componere Sen — приноровиться к чьим-л. капризам
    delicias facere Pl etc. — балагурить, шутить, но Ctl быть счастливым, наслаждаться ( in aliquo)

    Латинско-русский словарь > deliciae

  • 2 deliciae

    dēliciae, ārum, f. (zu lacio, laquens; wohl urspr. adjekt., dah. sc. res, was durch seine Reize Vergnügen macht u. uns anzieht, wobei man mit Vergnügen u. Wohlgefallen verweilt, also) ergötzliche Dinge (dah. auch = Kleinodien, s. Grasberger de usu Plin. p. 73), feine, üppige Genüsse, Ergötzlichkeit jeder Art, Lustbarkeit, Üppigkeit, Prunk (an Geräten usw.), Komfort u. Luxus, Liebhaberei, Spielerei (auch in der Rede), Galanterien (in der Liebe), Schlüpfrigkeiten (in Gedichten usw.), I) eig.: multarum deliciarum comes est extrema saltatio, Cic.: deliciae lususque, Mart.: cenarum ciborumque exquisitae deliciae, Gell.: aut supellectilis ad delicias aut epularum ad voluptates, Cic.: deliciae ventris et inguinum, Völlerei u. Hurerei, Apul.: deliciae (Kleinodien) feminarum, Plin.: taxatio in deliciis tanta, ut etc., als Kleinod hat er (der Bernstein) einen solchen Wert, daß usw., Plin.: M. Agrippa vir rusticitati propior quam deliciis, Plin.: d. aestivae, Lustort für den Sommer, Sommerfrische, Flor.: delicias facere, Scherz treiben, scherzen, Plaut. u. Fronto; u. schäkern = Obszönitäten treiben, Catull.: delicias et mollia carmina facere, Spielereien, Ov.: necesse est me ad delicias componam memoriae meae, mich in die Launen meines G. füge, Sen. rhet.: ecce aliae deliciae (Prätentionen) equitum vix ferendae, Cic.: esse (alci) in deliciis, jmdm. ein Gegenstand großen Wohlgefallens sein, jmds. Zuneigung haben (auch v. Pers.), Cic.: habere alqm in deliciis, an jmd. großes Wohlgefallen finden, seine Freude haben, Cic. u.a. (vgl. catellus, quem puella in deliciis habuerat, das Schoßhündchen des M., Val. Max.): otium ubi erit, tum tibi operam ludo et deliciae dabo, Spiel u. Scherz, Plaut. – II) übtr., v. Pers., die Lust, der Liebling, meae deliciae, Plaut. (s. Spengel Plaut. truc. 5, 29): amores ac d. tuae Roscius, Cic.: amor et d. generis humani, Suet.: Ggstz., Encolpius quidem lector, ille seria nostra, ille deliciae, mein Gesellschafter in ernsten und fröchlichen Stunden, Plin. ep. 8, 1, 2. – bes. v. Sklaven, Liebling, Lieblingssklave, deliciae pueri, lieber Junge, Plaut.: del. domini, Verg.: del. divitum, Ps. Quint. decl.: del. Alexandrinae, Quint. – / Vorklass.u. nachklass. Nebenformen: delicia, ae, f., Plaut. rud. 429 (vgl. Gell. 19, 8, 6). Solin. 46, 3. *Apul. apol. 9. p. 14, 5 Kr. Corp. inscr. Lat. 9, 1482: delicies, Apul. de deo Socr. prol. p. 109 H. (= p. 3, 27 G.): delicium, Phaedr. 4, 1, 8. Mart. 1, 7, 1 u.a. Arnob. 4, 26. Corp. inscr. Lat. 2, 1852; 6, 12357 u. 14959 u. 20237 (vgl. für delicia u. delicium Neue Wagener Formenl.3 1, 693: subst. dēlicius, iī, m., Corp. inscr. Lat. 6, 800 u. 3967.

    lateinisch-deutsches > deliciae

  • 3 deliciae

    dēliciae, ārum, f. (zu lacio, laquens; wohl urspr. adjekt., dah. sc. res, was durch seine Reize Vergnügen macht u. uns anzieht, wobei man mit Vergnügen u. Wohlgefallen verweilt, also) ergötzliche Dinge (dah. auch = Kleinodien, s. Grasberger de usu Plin. p. 73), feine, üppige Genüsse, Ergötzlichkeit jeder Art, Lustbarkeit, Üppigkeit, Prunk (an Geräten usw.), Komfort u. Luxus, Liebhaberei, Spielerei (auch in der Rede), Galanterien (in der Liebe), Schlüpfrigkeiten (in Gedichten usw.), I) eig.: multarum deliciarum comes est extrema saltatio, Cic.: deliciae lususque, Mart.: cenarum ciborumque exquisitae deliciae, Gell.: aut supellectilis ad delicias aut epularum ad voluptates, Cic.: deliciae ventris et inguinum, Völlerei u. Hurerei, Apul.: deliciae (Kleinodien) feminarum, Plin.: taxatio in deliciis tanta, ut etc., als Kleinod hat er (der Bernstein) einen solchen Wert, daß usw., Plin.: M. Agrippa vir rusticitati propior quam deliciis, Plin.: d. aestivae, Lustort für den Sommer, Sommerfrische, Flor.: delicias facere, Scherz treiben, scherzen, Plaut. u. Fronto; u. schäkern = Obszönitäten treiben, Catull.: delicias et mollia carmina facere, Spielereien, Ov.: necesse est me ad delicias componam memoriae meae, mich in die Launen meines G. füge, Sen. rhet.: ecce aliae deliciae (Prätentionen) equitum vix ferendae, Cic.: esse (alci)
    ————
    in deliciis, jmdm. ein Gegenstand großen Wohlgefallens sein, jmds. Zuneigung haben (auch v. Pers.), Cic.: habere alqm in deliciis, an jmd. großes Wohlgefallen finden, seine Freude haben, Cic. u.a. (vgl. catellus, quem puella in deliciis habuerat, das Schoßhündchen des M., Val. Max.): otium ubi erit, tum tibi operam ludo et deliciae dabo, Spiel u. Scherz, Plaut. – II) übtr., v. Pers., die Lust, der Liebling, meae deliciae, Plaut. (s. Spengel Plaut. truc. 5, 29): amores ac d. tuae Roscius, Cic.: amor et d. generis humani, Suet.: Ggstz., Encolpius quidem lector, ille seria nostra, ille deliciae, mein Gesellschafter in ernsten und fröchlichen Stunden, Plin. ep. 8, 1, 2. – bes. v. Sklaven, Liebling, Lieblingssklave, deliciae pueri, lieber Junge, Plaut.: del. domini, Verg.: del. divitum, Ps. Quint. decl.: del. Alexandrinae, Quint. – Vorklass.u. nachklass. Nebenformen: delicia, ae, f., Plaut. rud. 429 (vgl. Gell. 19, 8, 6). Solin. 46, 3. *Apul. apol. 9. p. 14, 5 Kr. Corp. inscr. Lat. 9, 1482: delicies, Apul. de deo Socr. prol. p. 109 H. (= p. 3, 27 G.): delicium, Phaedr. 4, 1, 8. Mart. 1, 7, 1 u.a. Arnob. 4, 26. Corp. inscr. Lat. 2, 1852; 6, 12357 u. 14959 u. 20237 (vgl. für delicia u. delicium Neue Wagener Formenl.3 1, 693: subst. dēlicius, iī, m., Corp. inscr. Lat. 6, 800 u. 3967.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deliciae

  • 4 deliciae

    dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.;

    ante-and post-class.,

    Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).
    I.
    Prop.:

    cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates,

    Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.:

    deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10:

    multarum deliciarum comes est extrema saltatio,

    id. Mur. 6:

    deliciis diffluentes,

    id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.:

    Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt,

    Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24;

    72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    votorum,

    a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae ( pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9:

    esse in deliciis alicui,

    to be any one's favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152:

    aliquid in deliciis habere,

    Cic. Div. 1, 34 fin.:

    habere aliquem in deliciis,

    Suet. Vit. 12:

    in deliciis vivere,

    Vulg. Apoc. 18, 9. —
    II.
    Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved:

    tu urbanus scurra, deliciae popli,

    Plaut. Most. 1, 1, 14:

    mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas,

    id. Poen. 1, 2, 152:

    amores ac deliciae tuae Roscius,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5;

    and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani,

    Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8:

    Corydon ardebat Alexim, Delicias domini,

    Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1:

    verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis,

    favorite slaves, Quint. 1, 2, 7:

    aegrae solaque libidine fortes Deliciae,

    a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf.

    Plutarch, Anton. 59: delicias hominis,

    a precious fellow! Juv. 6, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > deliciae

  • 5 delicius

    dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.;

    ante-and post-class.,

    Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).
    I.
    Prop.:

    cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates,

    Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.:

    deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10:

    multarum deliciarum comes est extrema saltatio,

    id. Mur. 6:

    deliciis diffluentes,

    id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.:

    Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt,

    Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24;

    72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    votorum,

    a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae ( pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9:

    esse in deliciis alicui,

    to be any one's favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152:

    aliquid in deliciis habere,

    Cic. Div. 1, 34 fin.:

    habere aliquem in deliciis,

    Suet. Vit. 12:

    in deliciis vivere,

    Vulg. Apoc. 18, 9. —
    II.
    Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved:

    tu urbanus scurra, deliciae popli,

    Plaut. Most. 1, 1, 14:

    mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas,

    id. Poen. 1, 2, 152:

    amores ac deliciae tuae Roscius,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5;

    and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani,

    Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8:

    Corydon ardebat Alexim, Delicias domini,

    Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1:

    verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis,

    favorite slaves, Quint. 1, 2, 7:

    aegrae solaque libidine fortes Deliciae,

    a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf.

    Plutarch, Anton. 59: delicias hominis,

    a precious fellow! Juv. 6, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > delicius

  • 6 tolerabilis

    tŏlĕrābĭlis, e, adj. [tolero].
    I.
    Pass., that may be borne, bearable, supportable, endurable, passable, tolerable (class.):

    amicitiae si tolerabiles erunt, ferendae sunt,

    Cic. Lael. 21, 78:

    tolerabilis conditio servitutis,

    id. Cat. 4, 8, 16:

    genus rei publicae,

    id. Rep. 1, 26, 42:

    fenus,

    id. Att. 6, 1, 16:

    hoc utcumque tolerabile: gravius illud quod, etc.,

    Plin. Ep. 5, 5, 2:

    regi tolerabili, aut, si vultis, etiam amabili,

    Cic. Rep. 1, 28, 44; cf.

    orator,

    id. Brut. 48, 178:

    oratores,

    id. de Or. 1, 2, 8:

    Minucius jam ante vix tolerabilis,

    Liv. 22, 27, 1:

    non tolerabile numen,

    Verg. A. 5, 768:

    habitus,

    Val. Max. 4, 1, 1.— Comp.:

    senectus,

    Cic. Sen. 3, 8:

    tolerabilius est sic dicere, etc.,

    id. de Or. 1, 50, 218.— Sup.:

    sententia,

    Dig. 28, 5, 18. —
    II.
    Act., that can easily bear or endure, enduring, sustaining, supporting (rare; not in Cic.;

    but cf. tolerabiliter, 2.): homo,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    quas (oves) ille tempore auctumni ratus adhuc esse tolerabiles,

    i. e. able to support the winter, Col. 7, 3, 14.— Adv.: tŏlĕrābĭ-lĭter.
    1.
    Bearably, passably, tolerably:

    facere aliquid,

    Col. 11, 2, 85:

    dicere,

    id. 2, 2, 3:

    dare veratrum,

    Cels. 2, 13.—
    2.
    For toleranter, patiently:

    etenim si dolores eosdem tolerabilius patiuntur,

    Cic. Fin. 3, 13, 42; so,

    tolerabilius ferre igniculum desiderii,

    id. Fam. 15, 20, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > tolerabilis

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»